Insulinde

Bootnaam:	Insulinde
Eigen website:	www.reddingsmuseum.nl
Klasse:	Zelfrichtende motorreddingboot
Bouwjaar:	1926
Opdrachtgever:	De ‘Noord’
Werf:	Gebr. Niestern te Delfzijl
Afmetingen:	loa 18,80 / boa 4,05 / d:1,45
Waterverplaatsing:	50 ton
Huidige motor(en):	2x Gleniffer diesel
Originele motor(en):	2x 2 cil. Kromhout MD ruwe olie
Snelheid:	9 knopen

In dienst tot:	1965
Stations:	Oostmahorn (1927-1965)
Huidige eigenaar:	Nationaal Reddingmuseum Dorus Rijkers
MMSI:
Call sign:	PB6737
Huidige ligplaats:	Den Helder

Alle boten van het Nationaal Reddingmuseum zijn bijzonder en erg mooi,  maar er is één schip die extra bijzonder is, en dat is de Insulinde.

 

De Insulinde is in 1927 gebouwd naar aanleiding van een ontwerp van reddingbootschipper Mees Toxopeus en scheepsbouw professor Vossnack. Na twee ernstige rampen in 1921 vonden deze heren het tijd voor een nieuw soort schip. Dankzij een revolutionair ontwerp met een kieptank maakten ze de allereerste zelfrichtende stalen motorreddingboot ter wereld.
In Nederlands- Indië werd er geld ingezameld voor de bouw bijeengebracht. Daar dankt de boot ook haar naam aan. Insulinde is de naam die de schrijver Multatuli gaf aan Nederlands-Indië.

De Insulinde was in dienst van 1927 t/m 1965 vanaf het reddingstation Oostmahorn. Ze heeft 341 tochten gedaan en daarbij 332 mensen gered en vaak zijn onder moeilijke omstandigheden de reddingen uitgevoerd. De boot werd een varende legende vanwege de spectaculaire reddingen onder leiding van schipper Mees Toxopeus.

 

In 1969 verwierf het Scheepvaartmuseum te Amsterdam de Insulinde voor een bedrag van 25.000 gulden. Maar na 36 jaar verkeerde de boot echter in een slechte staat en het Scheepvaartmuseum had niet de middelen om de boot te restaureren.  Het Nationaal Reddingmuseum heeft toen de boot voor een symbolisch bedrag van 1 euro overgenomen. In 2010, na 6.500 manuren van de vrijwilligers, was de restauratie voltooid. Ze heeft nu de status van Varend Monument en ze is het vlaggenschip van het Reddingmuseum. Ze wordt onderhouden door de vrijwilligers van het Nationaal Reddingmuseum Dorus Rijkers.

In de hongerwinter tijdens de Tweede Wereldoorlog moest de ‘Insulinde’ naar de werf in Amsterdam. Schipper Mees Toxopeus laadde 64 zakken aardappelen alsmede 39 zakken peulvruchten en tarwe in de boot. Hij ‘confisqueerde’ onderweg nog een aantal zakken kolen in een door de Duitsers bevracht schip, en kwam diep over het merk in Amsterdam aan. Hij werd daar door de uitgehongerde mensen met evenveel dankbaarheid begroet als door de bemanning van een zinkend schip.
Op de terugtocht naar het noorden nam hij 32 ondervoede kinderen mee, die hij, samen met twee verpleegsters, afleverde op verschillende adressen in Friesland.